Je kat ligt 's ochtends op schoot en sabbelt op je ochtendjas. Ze knort als een gek, kneed met haar voetjes en kwijlt er een beetje bij. Ze lijkt in een diepe trance. Voor velen is dit beeld onweerstaanbaar schattig. Wellicht omdat we  sabbelen - bewust of onbewust - koppelen aan het beeld van een zuigende baby. En hoe schattig is dat? Deze vorm van kattengedrag ziet er daarom heel onschuldig uit en wordt vaak gezien als een teken van affectie en vertrouwen maar dat is het niet.